"Yeni'den şerefine babacığım..

Rahmetli babamın annemden sonraki en büyük aşkıydı o..

Her akşam yeniden bakmak için hayata..enn özenli sofralar hazırlanırdı O'nun baş misafir edildiği..

Şerefe kalkan kadehler, saygıda kusur etmemek için ayak topuklarına kadar indirilirken, kahkahalar taaa ay'a kadar yükselirdi..

O'na eşlik edebilecek ennn güzel ve en özel mezeler seçilirdi..ama limonla ezilmiş tahin helvası, beyaz peynir ve yoğurt, rahmetli babamın vazgeçilmezleri,olmazsa olmazlarıydı..Yanına da ille de balık..yeşillik...Onlar olmazsa "O" ağlar derdi hep dudağını bir bebek gibi büküp gülümseyerek..

Billurdan karafakilerde sunulur, asla ama asla su katılmazdı..

"Ne rakıyı sarhoş et, ne de suyu boğ kızım" derdi hep babam, küçük kadehime şerefe yaparken..

Fasıllar çalınır söylenir, ille de hamiyetler, münir nurettinler, safiyeler, müzeyyenler anılır..sanat müziğinin en ağdalı ve en ağır eserleri icra edilirdi..

İlerleyen gecede vur patlasın çal oynasına dönülür, rakı kadehleri bu sefer pantolon kemerlerinin arasını, alınları süslemeye başlar, oyuna eşlik ederdi..

Bazen nasıl da özlüyorum o günleri..

"Yeni'den bakınca dönüp şöyle bir hayata, babam, babamın bana öğrettiği o içki sofrası ve içme adabı.. fasıllar, karafakiler, hamiyetler, müzeyyenler, topuğa inen kadehler, sevda denilince buğulanan gözler, babamın anneme o aşık bakışı,sarılışı, öpüşü.. hepsi bir rüya gibi..

Geriye kalan tek şey elimdeki o değişmeyen Aslansütü..

Tadı..kokusu bana hep babamı hatırlatan..

Yine "Yeni'den şerefine babacığım..